Multimorbiditeit is lastig

Voor multimorbiditeit is het lastig om kwaliteitsbeleid te maken, terwijl het daar juist zo nodig is. Dat schrijven Niek de Wit (hoogleraar UMC Utrecht) en Marjolein de Booys (adviseur bij Zorginstituut Nederland) in een blog op Skipr. Voor een ziekte is het al lastig om kwaliteitsrichtlijnen te maken, laat staan voor meerdere ziekten tegelijk. De praktijk vraag er echter wel om. 70% van de mensen boven de 70 jaar heeft meer dan een chronische ziekte onder de leden.

Er is nauwelijks onderzoek gedaan naar het samengaan van meerdere aandoeningen tegelijkertijd. Zo vindt het meeste geneesmiddelenonderzoek plaats bij patiënten met één ziekte. Ook onderzoeken naar diagnostiek of zorginnovaties beperken zich meestal tot de mensen met alleen de betreffende aandoening. Mede door het gebrek aan bewijs over effectieve behandelopties bij multimorbiditeit zijn de meeste richtlijnen en standaarden ziektespecifiek ingestoken.

In de spreekkamer wordt een toenemende aandacht gezien voor de wensen van de patiënt en het proces van samen beslissen. Het Zorginstituut heeft deze ontwikkeling gericht ondersteund met de doorontwikkeling van het Raamwerk Individueel Zorgplan (IZP). Centraal daarin staat het stapsgewijze proces van geïntegreerde, persoonsgerichte zorg: op basis van de persoonlijke situatie achterhalen wat voor de individuele patiënt belangrijk is, samen bespreken welke aandoeningen of beperkingen voor de patiënt de meeste hinder opleveren, gezamenlijk besluiten welke aanpak daarvoor het meest toereikend is en wat patiënt en zorgverlener daaraan bij kunnen dragen.

Meer lezen over dit grote onderbelichte zorgprobleem? Kijk dan hier.