Patiënt anno nu

De patiënt komt steeds beter geïnformeerd op het spreekuur. Dat is niet raar, het past in deze tijd. Al staat uitgebreid Googelen natuurlijk niet gelijk aan een geneeskundestudie: dokters kunnen vaak beter de consequenties van een behandeling overzien. Maar de patiënt beslist uiteindelijk wel zelf.

Wanneer het voor een individuele patiënt soms logisch is om een bepaalde behandeling niet te ondergaan, vinden veel artsen het vaak moeilijk om af te wijken van het protocol. Ze willen het beste voor hun patiënt en houden zich hierbij vast aan de richtlijnen en protocollen die over de desbetreffende ziekte zijn geschreven. Deze zijn echter geschreven voor de ‘gemiddelde’ groep patiënten en niet voor een individu. Daarnaast willen artsen graag alles uit de kast trekken om een patiënt beter te maken. Terwijl ‘alles’ soms niet nodig is.

Voor patiënten kan dit soms voelen alsof ze op een rijdende trein springen, waar ze dan nauwelijks nog van af kunnen. Want de ‘behandeltrein’ dendert door. Daarom wordt geadviseerd wat bedenktijd aan te vragen. Zo wordt niet alles beslist in één consult, maar kun je tussendoor thuis nadenken over wat je zelf wil.

Het slagen van behandelingen berust op kansen en niet op absolute waarden. Bij veel type kanker is de ideale behandeling nog niet ontdekt. Hogere bestralingsdoseringen leiden bijvoorbeeld tot een hogere overlevingskans, maar ook tot meer bijwerkingen. Als patiënt moet het goed mogelijk zijn om hierin mee te beslissen.

Hoewel van de paternalistische houding van vroeger steeds minder over is, kan je je als patiënt wel erg overdonderd voelen. Gelukkig wordt ‘shared decision making’ of ‘samen beslissen’ steeds gangbaarder in de praktijk.

(Vrij naar: Parool 19 maart 2016 ‘ik voel me nogal een nummer’)