Doelmatige zorg is niet langer een wens; het is een noodzaak. De coronapandemie leidt tot een toenemende werkdruk en een afname van de capaciteit voor de reguliere zorg. Zorgverleners en zorginstellingen staan voor de taak om zorg te bieden in minder tijd, met minder menskracht. Die zorg moet tegelijkertijd betaalbaar blijven, dicht bij de patiënt worden georganiseerd en van gelijke kwaliteit of nóg beter zijn. En dat alles met een focus op de zelfredzaamheid en zelfregie van de patiënt. Om dit te realiseren moet de patiënt op zijn minst betrokken worden bij zijn behandeling. Of beter nog: kunnen meebeslissen. Al met al een flinke uitdaging.